|
Membran teknolojisi ticari anlamda asimetrik selüloz asetat TO membranlarin 1962 de Loeb ve Sourirajan tarafindan bulunmasiyla çekici hale gelmistir. Dogal polimer selülozun bir türevi olan selüloz asetat (SA) ilk on yilda UF için ana membran malzemesi olarak kullanilmistir. SA membranlarin hazirlanmasi digerlerine göre daha kolaydir. Bununla birlikte kimyasal stabilitesi de düsüktür yani digerlerine göre daha dar bir pH araligina toleranslidir, biyo bozunurlugu yüksektir. Üstelik SA membranlar 30ºC nin üzerindeki sicakliklarda kullanilamazlar ve membran performansi polimer kaymasindan dolayi zamanla azalir. Bu nedenlerle yeni membran malzemeleri ortaya çikmistir. Polisülfon (PSF) ve polietersülfon (PES) basariyla kullanilmis polimerlerdir. Bu materyallerle hazirlanmis UF membranlar genis bir pH araligi, isiya ve süt endüstrisinde sikça kullanilan sterilizasyon ve temizlik malzemesi olan klora karsi direnç gösterir. Diger yandan beslemede bulunan protein gibi bilesenlerin adsorbsiyonundan kaynaklanan geri dönüsümsüz membran kirliligi ciddi basinç düsmelerine neden olur. PSF ve PES hidrokarbon ortamina karsi da dirençli degildir. Bu yüzden UF materyali olarak hidrofilik polimerler veya geri dönüsümsüz protein kirlenmesini engelleyen polimer karisimlari ve daha fazla veya daha az kimyasal stabilitesi olan rejenere selüloz, poliakrilonitril, polivinilklorid, poliamid, polivinilidinflorid gibi yeni polimerler üzerinde arastirmalar yapilmistir.
Inorganik membranlar oldukça yüksek kimyasal ve isil stabiliteleri nedeniyle önem kazanmaktadir. Bunlar cam, metal ve seramik materyallerden yapilabilmektedir. Mükemmel dayaniklilikla birlikte daha uzun ömürlü olmalari özellikle daha sert prosesler için inorganik membranlar polimerik membranlara göre daha elverisli kilmaktadir. Diger yandan inorganik membranlar genellikle polimerik membranlardan daha pahalidir ve oldukça kirilgandirlar. Seramik membranlar genellikle alüminyum oksit veya zirkonyum oksitten; cam membranlar silikon oksitten yapilarlar. |
